نحوه نوشتن روت استاتیک در میکروتیک [مسیریابی در میکروتیک]

مسیریابی یا روتینگ، اصلی ترین وظیفه یک روتر یا سرور مجازی میکروتیک است. به این صورت که برای برقراری ارتباط بین دو شبکه و ارسال داده بین آنها، ابتدا باید دو شبکه مبدا و مقصد همدیگر را بشناشند که هدف از نوشتن روت استاتیک در میکروتیک هم همین است.

شما با ثبت روت استاتیک در روتر می توانید مسیرها را به صورت دستی تعیین کنید تا بسته ها را از یک شبکه به شبکه دیگر منتقل کنید که این یک تسک هم در شبکه های کوچک و بزرگ است.

سناریو مسیریابی در روتر میکروتیک

فرض کنید می خواهید بسته را از مبدا A به مقصد B ارسال کنید.

مبدا A با آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۲.۲۵۴ قصد ارسال بسته به مبدا B با آی پی 192.168.4.254 را دارد. ولی این دو در شبکه های جدا قرار دارند و همدیگر را نمی شناسند و در نتیجه قادر به ارسال مستقیم داده به یکدیگر نیستند.

اینجاست که روترها نقش واسط آنها را ایفا می کنند منتها به شرطی که روت های لازم برای مسیریابی درست داده ها در شبکه را تنظیم کرده باشید.

در شکل بالا برای اینکه بسته از A به B ارسال شود، باید مسیر بین مقصد B و روتر R2 در روتر R1 تعریف شود و از ارتباط بین R2 و R1 موجود در یک زیرشبکه برای برقراری ارتباط با مبدا A و مقصد B استفاده شود. در واقع، ارتباط بین R1 و R2 و وجود مسیر بین R2 و سیستم B باعث می شود که مسیر رفت برای بسته باز شود.

اما برای بازگشت بسته پاسخ از B به A هم باید مجدداً از ارتباط بین R1 و R2 برای مسیریابی از B به A کمک بگیرید و نوشتن روت استاتیک در میکروتیک را به صورت برعکس هم انجام دهید.

مثال عملی برای روت ثابت در روتر میکروتیک

برای اینکه مسیر موردنظر را در روتر خود بنویسید و از آن برای روتینگ بسته ها بین شبکه ها استفاده کنید، ابتدا باید آی پی رابط های روتر و شبکه های مبدا و مقصد را تنظیم کنید تا آنها را در پروسه مسیریابی به کار بگیرید.

بعد از اختصاص آدرس های آی پی به صورت استاتیک یا داینامیک نوبت به اضافه کردن روت به روتر ها می رسد.

بیایید سناریو زیر را در نظر بگیریم تا هدف و نحوه نوشتن روت در میکروتیک قابل درک تر باشد.

شبکه زیر را در نظر بگیرید:

ما می خواهیم پکت را از A به B ارسال کنیم. چونB برای A ناشناس است عملاً این کار قابل انجام نیست.

ما در بین این دو شبکه، یک شبکه دیگر از روترها داریم که دو رابط ether 5 و ether 1 متعلق به یک شبکه هستند و قادر به ارتباط با همدیگر هستند.

کافیست دو مسیر برای روتر ۱  و روتر ۲ بنویسیم که یکی از آنها برای روتر ۱ ثبت می شود تا ارتباط بین ether 2 شبکه B و رابط ether ۱ روتر دوم را تعریف کند.

دیگری هم در روتر دوم انجام شود تا مسیر بین ether 2 شبکه A و رابط ether 5 روتر اول را تعریف کند.

اینگونه است که این دو روتر می توانند بین دو شبکه ای که برای ناشناس هستند، ارتباط برقرار کنند.

بیایید مراحل نوشتن روتر استاتیک در میکروتیک را شروع کنیم:

• با وین باکس به روتر R1 وصل شوید.
• از منوی ip گزینه route را انتخاب کنید.

با بررسی روت های موجود در این بخش می توانید مسیرهای پیش فرض یا مسیرهایی که به خاطر اتصال به شبکه موردنظر وجود دارند را ببینید.

• روی + کلیک کنید.
• در قسمت dst. address، آدرس شبکه مقصد که در این مثال 192.168.4.0/24 است را وارد کنید.
• در قسمت gateway هم آدرس رابط شبکه روتر دوم که 10.1.1.2 را وارد کنید.
• روی ok کلیک کلیک کنید.

بله به این ترتیب شما مسیر استاتیک را ثبت کردید. با اینکار روتر اول می داند که برای ارسال بسته به مقصد B باید بسته ها را به رابط ۱۰.۱.۱.۲ تحویل بدهد.

شما با ایجاد این مسیر، می توانید بسته ها را به B ارسال کنید ولی بسته های برگشتی از این شبکه نمی تواند به شبکه a برسد چون روتر R2 دارای مسیر برگشت نیست و نمی داند که این بسته را چگونه به شبکه A تحویل دهد.

پس بار دیگر باید روت لازم برای مسیریابی R2 را انجام دهید.

• با وین باکس به روتر R2 وصل شوید.
• از منوی ip گزینه route را انتخاب کنید.
• روی + کلیک کنید.
• در قسمت dst. address، آدرس شبکه مبدا که در این مثال 192.168.2.0/24 است را وارد کنید.
• در قسمت gateway هم آدرس رابط شبکه روتر اول که 10.1.1.1 را وارد کنید.
• روی ok کلیک کنید.

به این ترتیب توانستید از طریق دو روتر R1 و R2 بین این دو شبکه مسیر ایجاد کنید تا از آنها برای ارسال و تحویل بسته بهره مند شوند.

برای تست عملکرد این مسیرها می توانید از ابزارهایی مثل ping و trace استفاده کنید.

سخن آخر

برای اینکه روتر میکروتیک بسته های ارسالی و دریافتی را به شبکه های موردنظر برساند باید از مسیرهای لازم برای شناسایی شبکه برخوردار باشد که با نوشتن روت استاتیک در میکروتیک می توانید به صورت دستی این کار را انجام دهید.