شما برای مطالعه این مقاله فقط 14 دقیقه وقت نیاز دارید

blog199

داکر چیست؟ چرا باید از Docker استفاده کنیم؟

3.8/5 - (6 امتیاز)

اگر اپلیکیشن یا سرویسی دارید که می خواهید بدون هیچ مشکلی روی سیستم های مختلف مثل سرور مجازی یا ماشین های اختصاصی کار کند، بهتر است از داکر استفاده کنید. با این که برخی از افراد فعال در حوزه برنامه نویسی، آشنایی چندانی با این پلتفرم ندارند ولی بهتر است بدانید که امروزه، این پلتفرم به یکی از بایدهای این حوزه تبدیل شده است.

داکر یک پلتفرم متن باز است که برای ساده سازی روند، توسعه، دیپلوی و تست اپلیکیشن های کانتینری بکار می رود. استفاده بهینه از منابع، ماژولاریتی بالا، استفاده راحت و قابلیت استفاده در همه پلتفرم ها از مهم ترین مزایای داکر هستند. در واقع، داکر کلید حل مشکلاتی است که به خاطر فراهم نبودن کتابخانه ها و پکیج های لازم برای اجرای اپلیکیشن روی سیستم های دیگر به وجود می آید.

با توجه به اهمیت و جایگاه این پلتفرم، قصد داریم در این مقاله به سوالات مهمی مثل داکر چیست؟ چگونه کار می کند؟ تفاوت آن با ماشین های مجازی چیست؟ و … پاسخ دهیم تا هر آنچه که باید در مورد داکر بدانید را با مطالعه کامل این مقاله یاد بگیرید. پس بیایید شروع کنیم:

آشنایی با مفهوم کانتینر

کانتینرها، بسته های نرم افزاری هستند که کد اپلیکیشن را به همراه وابستگی هایی مثل زبان های برنامه نویسی، نسخه های خاص Runtime و کتابخانه های موردنیاز برای اجرای کد را نگهداری می کنند.

کانتینر راه حلی برای حل مشکلات مربوط به عدم سازگاری نرم افزار با پلتفرم های مختلف است چون با استفاده از کانتینر، محیط ایزوله ای را برای اپلیکیشن یا بخشی از آن ایجاد می کنید که هر آنچه برای اجرا نیاز دارد را پوشش می دهد.

استفاده از کانتینترها، وابستگی های سخت افزاری را از معادله حذف می کنند و همین باعث می شود که بخش های مختلف یک اپلیکیشن از طریق یک پلتفرم مجازی توزیع شود و در هزینه های مربوط به مقیاس بندی و دیپلوی برنامه ها و سرویس ها صرفه جویی شود.

فرآیندهای که در داخل یک کانتینر اجرا می شوند، از فرآیندهای اجرایی در کانتینرهای دیگر روی همان سیستم جدا هستند ولی با این حال سیستم عامل میزبان برخی از منابع را بین آنها به اشتراک می گذارند به همین خاطر کاملاً مستقل از هم نیستند.

با این که کانتینرها همیشه بهترین راه برای میزبانی از اپلیکیشن ها نیستند، اما در مقایسه با ماشین های مجازی مزایای مهمی دارند.

عدم نیاز به پیکربندی های خاص برای اجرای برنامه در سیستم میزبان، دیپلوی راحت و سریع، مصرف منابع کمتر، دسترسی راحت به سخت افزار کامپیوتر بدون سیستم عامل و ساده سازی پروسه اجرا و بروزرسانی برنامه ها و سرویس ها از مهم ترین مزایای کانتینرها هستند.

داکر چیست؟

داکر چیست

هدف docker، اجرای یک روش استاندارد برای اجرای کد است. همانطور که ماشین مجازی، منابع سخت افزاری سیستم را مجازی سازی می کند، داکر نیز سیستم عامل یک سرور را مجازی می کند که با استفاده از دستورات ساده ای مثل build ،start و stop می توان با کانتینرهای اپلیکیشن کار کرد.

داکر به عنوان یک پلتفرم متن باز مبتنی بر کانتینر به توسعه دهندگان کمک می کند که بخش های مختلف اپلیکیشن، پایگاه داده و همه بسته های موردنیاز برای اجرا را در محیط ایزوله سبک و قابل حمل به نام کانتینر بسازند. اگر با مفهوم کانتینر آشنا نیستید، اصلاً جای نگرانی نیست. در بخش بعدی، اطلاعات لازم در مورد تمام اجزای این پلتفرم را در اختیار شما قرار می دهیم.

دلیل محبوبیت داکر چیست؟

“همه کد ها و بسته های موردنیاز اپلیکیشن را بسته بندی کن، هر جایی که دلت می خواهد اجراش کن.” این جمله شعار اصلی docker است.

از مهم ترین دلایل محبوبیت Docker این است که با استفاده از آن، فایل داکر برنامه ای که توسعه داده اید را ایجاد می کنید و سپس می توانید تصویر این فایل را در هر سیستم دیگر اجرا کنید. با با این دسترسی، دیگر نیازی به آماده سازی پیش نیاز های مربوط به اپلیکیشن (مثلاً ورژن پکیج ها) ندارید چون هر سیستمی که قصد اجرای این فایل و ایجاد تصویر و کانتینر از روی آن را دارد از محیط توسعه مشابه محیط شما بهره مند می شود. انگار یک کپی از محیطی که شما هنگام توسعه برنامه ایجاد کرده اید، همراه فایل به سیستم های دیگر ارائه می شود.

همان مفهومی که در تصویر لوگو این پلتفرم هم پنهان است. دلفینی که بسته ها را به هر جایی که می خواهد می برد. بسته ها همان کانتینر ها هستند، خود دلفین هم همان محیط توسعه ای است که همیشه در کنار بسته ها حضور دارد.

کانتینر ها از یک سیستم عامل مشترک استفاده می کنند که داکر برای ایجاد این کانتینرها و فراهم سازی منابع موردنیاز آنها از مجازی سازی استفاده می کند و شاید فکر کنید این همان ماشین مجازی است که چند سیستم عامل را روی یک سیستم عامل نصب می کند و منابع مشخصی را برای هر کدام تعیین می کند اما چنین نیست. با این که ساختار شبیه به هم دارند اما تفاوت های مهمی بین این دو وجود دارد که مهم ترین آن این است که کانتینر ها سریع تر، سبک تر و کارآمدتر هستند و دلیل هم این است که به هر کدام از کانتینرها متناسب با نیاز آنها منابع اختصاص داده می شود.

چرا باید از docker استفاده کنیم؟

احتمالاً تا الان جمله ” این کد روی سیستم من کار نمی کند” را زیاد شنیده اید. مشکلاتی که به خاطر نبود نسخه مناسب پکیج ها یا سایر نیازمندی ها به وجود می آمدند با ظهور داکر از جامعه برنامه نویسی محو شدند.

داکر، مجموعه بسته بندی شده از تمام کتابخانه ها و بسته های موردنیاز اپلیکیشن را به کاربر ارائه می دهند. البته، قبلاً شرکت ها به جای کانتینرها از ماشین های مجازی استفاده می کردند ولی بعداً به این پلتفرم مهاجرت کردند و دلیلشان هم این بود که کانتینر ها سبک تر و سریع تر هستند و نگهداری از آنها نیز بسیار راحت تر است.

مهم ترین مزایای استفاده از داکر

مزایای docker

محیط سازگار و ایزوله

اولین مزیت Docker این است که یک محیط پایدار و ایزوله را برای شما فراهم می کند. به این صورت که با برعهده گرفتن مسئولیت جداسازی برنامه ها و اختصاص منابع، محیطی را فراهم می کند که هر کانتینر به صورت ایزوله به محیط مناسب خود دسترسی داشته باشد و در این زمینه، به کانتینر دیگری وابسته نباشد.

پس در چنین محیطی امکان اجرای چند کانتینر به صورت همزمان روی یک هاست فراهم است و هر کانتینر اجازه دسترسی به منابع اختصاصی خود را دارد. این ایزوله بودن، امکان وقوع هر گونه مشکل احتمالی مثل خرابی را کمتر می کند. مخصوصاً اپلیکیشن هایی که به خاطر بهره مندی از سرویس های جداگانه به چند کانتینر تبدیل می شوند، خراب شدن یک سرویس یا کانتینر، باعث اختلال در عملکرد کانتینرهای دیگر نمی شود.

دیپلوی سریع برنامه

داکر پروسه دیپلوی برنامه را سریع تر جلو می برد و با ارائه یک محیط کاری استاندارد به توسعه دهندگان باعث می شود که کل چرخه عمر توسعه به طور موثرتر سازماندهی شود. همچنین بهتر است بدانید که این پلتفرم برای هر فرآیند یک کانتینر جدا در نظر می گیرد و عدم نیاز به بوت برنامه ها در سیستم عامل باعث صرفه جویی زیادی در زمان انجام می شود.

تنها کار که باید انجام دهید این است که Docker image را دانلود کنید و آن را محیط های مختلف اجرا کنید. این تصاویر از نظر اندازه بسیار کوچکتر هستند و باعث توسعه سریع برنامه می شود. این پلتفرم برای workflow های CI/CD در ارجحیت قرار دارد.

تضمین مقیاس پذیری و انعطاف پذیری

یک محیط انعطاف پذیر و سازگار شرایط لازم برای مرتب سازی چند تصویر داکر در سرورهای مختلف را فراهم می کند. اگر در طول انتشار برنامه، نیاز به ارتقا داشته باشید، به راحتی می توانید تغییرات لازم را در کانتینرها انجام دهید و بعد از تست، کانتینرهای جدیدی را وارد عمل کنید. تعمیر و ارتقا برنامه بدون نیاز به از کار انداختن کامل آن، قابلیت دیپلوی در چند سرور فیزیکی، سرور داده و پلتفرم های ابری و امکان شروع و خاتمه سریع برنامه یا سرویس از مزایای استفاده از این پلتفرم هستند.

قابلیت حمل بالاتر

با توجه به این که کد برنامه و تمام نیازمندی های آن در داخل یک کانتینر بسته بندی شده اند، برنامه های مبتنی بر کانتینر از قابلیت حمل بسیار بالایی برخوردار هستند و می توانند روی هر پلتفرمی اجرا شوند که این پلتفرم می تواند Amazon EC2، Google Cloud، VirtualBox یا … باشد، مهم این است که سیستم عامل میزبان از داکر پشتیبانی کند.

مزایایی مثل جلوگیری از اتلاف زمان و منابع در پروسه اندازی محیط و عیب یابی سریع تر در محیط ها به توسعه دهندگان کمک می کند تا فرآیند توسعه را سریع تر جلو ببرند.

ماژولار

کانتینرها، محیط های مجازی مستقل و ایزوله هستند. اپلیکیشن های چند کانتینری هر کدام کانتینر مخصوص به خود را دارد که این جداسازی باعث بالا بردن درجه ماژولاری می شود چون وقوع مشکل در یک کانتینر یا یک بخش از اپلیکیشن، باعث از کار افتادن کل برنامه نمی شود.

مقرون به صرفه

تقریباً هر شرکت و سازمان به دنبال راهی است که پروسه توسعه و دیپلوی اپلیکیشن را با هزینه کمتر عملی کند اما به شرطی که جریان کاری دچار اختلال نشود و کیفیت محصول افت نکند. داکر همان راه نجاتی است که باعث راحت شدن اکثر مدیران شده است.

این پلتفرم، نیاز به منابع زیرساختی برای توسعه را کاهش می دهد و همچنین امکان به اشتراک گذاری کانتینرها با نمونه های دیگر از برنامه های کانتینری باعث صرفه جویی در حافظه می شود. همین ویژگی ها باعث می شود که فرآیند توسعه و دیپلوی برنامه مقرون به صرفه تر باشد.

همچنین، توسعه دهندگان می توانند چند کانتینر را روی یک سرور واحد اجرا کنند یا از کانتینرهای موجود به عنوان الگوی پایه برای ساخت کانتینر های جدید استفاده می کنند، این کارها باعث استفاده کارآمد از منابع می شود.

سیستم کنترل نسخه داخلی

ارائه سیستم کنترل داخلی یکی دیگر از مزیت های برجسته Docker است. کانتینرهای داکر این امکان را به شما می دهند که تغییرات لازم را در تصاویر ایجاد کنید و با ایجاد لایه دیگر، تصویر جدیدی را ایجاد کنید که کنترل آن راحت تر است.

هر لایه، نسخه جدید از تصویر است که به راحتی می توان به نسخه های قبلی دسترسی پیدا کرد و ردیابی ها و بررسی های لازم را انجام داد. همچنین، تنظیمات مربوط به هر کدام از کانتینر ها به صورت داخلی حفظ می شوند و برای کارایی بهتر کانتینرها می توان از اجزای لایه های قبلی استفاده کرد.

مقایسه داکر و ماشین مجازی

داکر و ماشین مجازی

این تصویر یک نمای کامل از ساختار ماشین مجازی و داکر است:

معماری داکر و ماشین مجازی

ماشین های مجازی شامل اپلیکیشن ها، کتابخانه های موردنیاز و یک نسخه کامل از سیستم عامل هستند. این نوع مجازی سازی نیاز به منابع بیشتری نسبت به کانتینرسازی دارد.

کانتینرها شامل اپلیکیشن و تمام وابستگی های آن هستند. در این نوع مجازی سازی، هسته سیستم عامل بین کانتینرها به اشتراک گذاشته می شود و این کانتینرها در سیستم عامل میزبان به عنوان فرآیند های ایزوله اجرا می شود.

کلیک کنید  آشنایی با مفاهیم Git - Github - Gitlab در برنامه نویسی

همانطور که در شکل هم مشخص است، ماشین های مجازی داری 3 لایه ی زیرساخت، Hypervisor و یک بسته بندی از سیستم عامل، کتابخانه ها و بسته های موردنیاز و اپلیکیشن هستند.

اما در Docker ، سرور میزبان فقط دارای زیرساخت، سیستم عامل و docker engine است که این ماشین کانتینرها را ایزوله نگه می دارد و سرویس های سیستم عامل را بین آنها به اشتراک می گذارد.

از آنجا که کانتینرها به منابع بسیار کمتری نیاز دارند، به راحتی قابل دیپلوی هستند و سریع شروع به کار می کنند. این باعث می شود که توسعه دهندگان سرویس های بیشتری را روی سخت افزار اجرا کنند و در نتیجه، هزینه ها کمتر شود؛ اما این را نیز فراموش نکنید که استفاده اشتراکی از یک هسته باعث می شود که خاصیت ایزوله بودن کانتینرهای داکر نسبت به vm ها کمتر باشد.

داکر و سرور مجازی

هر حساب VPS نیز ماشین مجازی مخصوص به خود را دارد که ارائه دهنده از تکنیک مجازی سازی سخت افزاری استفاده می کند؛ اما برخلاف سرور مجازی، کانتینرهای داکر در سطح سیستم عامل ایجاد می شوند.

با این که کانتینرهای Docker هم از منابع سخت افزاری به صورت اختصاصی استفاده می کنند ولی هیچ Hypervisor برای شبیه سازی سخت افزار وجود ندارد. فرق اساسی سرور مجازی با آن این است که کنترل ماشین مجازی با Hypervisor این امکان را فراهم می کند که یک سرور مجازی ویندوز را روی هاست لینوکس اجرا کند و برعکس. در حالی که کانتینرهای داکر از سیستم عامل هاست استفاده می کنند به خاطر همین نمی توانید کانتینری داشته باشید که سیستم عامل آن متفاوت باشد.

آیا می توانیم داکر را روی سرور مجازی نصب کنیم؟

بله می توانید. شما با انتخاب هر پلن، یک سیستم مستقل با سیستم عامل و کرنل مخصوص به خود دارید و هیچ مانعی برای دیپلوی کانتینرهای داکر در سرور مجازی وجود ندارد.

حالا که متوجه شدید محدودیتی برای استفاده از Docker در سرور مجازی ندارید، اگر به خاطر اهدافی مثل افزایش ترافیک، ارتقا امنیت سایت و … به فکر خرید سرور مجازی هستید، می توانید به صفحه خرید سرور مجازی ما مراجعه کنید و پلن مناسب کسب و کار خود را انتخاب کنید.

اجزا و اصطلاحات داکر

اجزای داکر

درک کامل نحوه کار داکر نیاز به آشنایی با اجزای این پلتفرم و وظیفه هر کدام از آنها دارد:

1. Dockerfile

Dockerfile توسط داکر ایجاد می شود و حاوی دستورالعمل های رابط خط فرمان (CLI) است که نحوه ساخت یک Docker image خاص را تعریف می کند. سیستم عامل ها، زبان ها، متغیرها، لوکیشن فایل ها، پورت های شبکه و … از جمله مولفه هایی هستند که برای ساخت Docker image موردنیاز هستند. در واقع، این فایل مشخص می کند که باید چه مراحلی برای ساخت کانتینر طی شود.

2. Docker image

تصاویر داکر حاوی سورس کد اپلیکیشن و تمام ابزارها، کتابخانه ها و بسته های موردنیاز هستند که همه این ها برای اجرا به محیط ایزوله یا همان کانتینر نیاز دارند. هر تصویر بعد از اجرا شدن به یک یا چند کانتینر تبدیل می شود. این فایل، قابل حمل و فقط خواندنی است و دستورالعمل های ایجاد یک کانتینر و مشخصات نرم افزاری را شامل می شود که قرار است اپلیکیشن در داخل آن اجرا شود.

از آنجا که تصاویر کانتینر به صورت لایه ای هستند، ایجاد هر دستور جدید در تصویر باعث ایجاد یک لایه جدید می شود. البته، تصاویر غیر قابل تغییر هستند و برای ایجاد هر گونه تغییر در آن، باید تصویر جدیدی ایجاد کنید. این فایل ها روی سیستم های لینوکس و ویندوز قابل اجرا هستند، البته، تصاویر ویندوز فقط روی هاست ویندوز قابل اجرا هستند اما تصاویر لینوکس می توانند روی هر دو هاست لینوکس و ویندوز اجرا شوند.

3. Docker container

کانتینرها، نمونه های زنده و قابل اجرای تصاویر هستند. با این که فایل Docker image فقط خواندنی است اما کانتینر ها محتوایی زنده، زودگذر و اجرایی هستند و کاربران با استفاده از دستورات داکر می توانند با آنها تعامل داشته باشند و شرایط آنها را با تنظیمات لازم تغییر دهند.

در واقع، container ها انتزاعی از لایه اپلیکیشن هستند که کدها، کتابخانه ها و بسته های موردنیاز را با هم بسته بندی می کند. این ویژگی باعث می شود که چند کانتینر در یک هاست اجرا شوند و از منابع هاست به طور موثرتر استفاده شود.

کانتینری که در فضای کاربر به عنوان یک فرآیند مجزا اجرا می شود، به دلیل معماری لایه ای، فضای کمتری را نسبت به ماشین های مجازی اشغال می کند.

یک تصویر مفهومی از ارتباط بین این 3 جزء ( Docker image ،Dockerfile و Docker container):

ارتباط 3 جزء داکر

4. Docker Engine

Docker Engine نقش هسته داکر را دارد و بر اساس فناوری client-server، کانتینرها را ایجاد و مدیریت می کند. این موتور به عنوان جزء اصلی این پلتفرم، باید دانلود و نصب شود. در کل این موتور از سه بخش تشکیل شده است:

Docker daemon (dockerd): دایمون سرویسی است که بر اساس دستورات، تصاویر و کانتینرهای Docker را ایجاد و مدیریت می کند. این سرویس به عنوان مرکز کنترل اجرای داکر عمل می کند و سروری که فرآیندهای dockerd روی آن اجرا می شود هم Docker host نام دارد.

Rest API :API نقش رابط بین برنامه و dockerd را ایفا می کند. در واقع، daemon مدام منتظر درخواست های API است تا آنها را تحویل گرفته و پردازش کند.

رابط خط فرمان (CLI): Docker client که شرایط لازم برای تعامل کاربر با اپلیکیشن های کانتینری را فراهم می کند با استفاده از یک CLI مثل Command Prompt (Windows) یا Terminal (macOS, Linux)، میزبان داکر را کنترل می کند و دستورات لازم را وارد می کند.

5. Docker Hub

داکر هاب سرویسی است که تصاویر داکر را ذخیره می کند و میزبان بیش از 100 هزار تصاویر کانتینری تهیه شده توسط فروشندگان نرم‌افزار تجاری، پروژه‌های منبع باز و توسعه‌دهندگان است. همه کاربران Docker Hub می توانند تصاویر برنامه های خود را به اشتراک بگذارند.

دقیقاً همان راهکاری که کاربران برای به اشتراک گذاشتن اپلیکیشن ها با هم تیمی های خود نیاز دارند. اگر هر کدام از توسعه دهندگان، بخش های مربوط به خود را توسعه دهند و با استفاده از این پلتفرم، برنامه ها را به سرعت در خط لوله توسعه ادغام کنند، شرایط برای توسعه سریع تر و راحت تر کل برنامه فراهم می شود.

همچنین، توسعه دهندگان برای استفاده از سیستم فایل داکر به عنوان نقطه شروع پروژه کانتینری خود می توانند تصاویر آماده در این پلتفرم را دانلود کنند.

در کل، هاب نمونه کاملی از Docker registry است که برای آپلود، دانلود و مدیریت Docker image ها به صورت عمومی به کار می رود.

6. Docker Compose

اگر بخواهید چند کانتینر را به طور همزمان اجرا و مدیریت کنید به ابزار مفیدی به اسم Docker Compose نیاز خواهید داشت. این ابزار، کانتینرهای موردنیاز را به صورت نخ های یک فرآیند در می آورد و آنها را از طریق یک فرمان هماهنگ کنترل می کند. این کار با استفاده از یک فایل YAML انجام می شود که سرویس های اپلیکیشن را پیکربندی می کند.

7. Docker Desktop

داکر دسکتاپ مخصوص سیستم های ویندوز یا مک است که Docker Engine، Docker Compose، Docker Client و … را شامل می شود. هدف از ارائه این برنامه ترکیبی، پیاده سازی یک روش کاربر پسند برای ایجاد، اشتراک گذاری و مدیریت اپلیکیشن ها و سرویس های کانتینری است.

 

داکر چگونه کار می کند؟

نحوه کار docker

حالا که با اجزای اصلی این پلتفرم آشنا شدید، بهتر است برای درک نحوه کار آن، یک نگاهی به تصویر زیر بیاندازید و بعد توضیحات بعدی را مطالعه کنید:

معماری داکر

اول از همه، کاربر با استفاده Docker client با Docker daemon که مسئول انجام کارهای سنگینی مثل ساخت، اجرا و توزیع کانتینرها است، صحبت می کند.

نکته: این دو سرویس هم روی یک سیستم واحد و هم روی سیستم های جدا به صورت ریموت قابل اجرا و اتصال به همدیگر هستند.

کلاینت دستورات run ، build و pull) را در خط فرمان وارد می کند و سپس این دستورات به Daemon Docker ارسال می شود. این دو با استفاده از REST API و دستورات با هم ارتباط برقرار می کنند.

نکته: برای کار کردن با اپلیکیشن هایی که از چند کانتینر تشکیل شده اند، به جای Docker client می توانید از Docker Compose استفاده کنید.

بعد از آن، نوبت به نقش آفرینی Docker Host می رسد. میزبان داکر برای ارائه یک محیط اجرا برای برنامه ها استفاده می شود که در کل، شامل آبجکت هایی مثل تصاویر، کانتینرها، شبکه ها و فضای ذخیره سازی است.

Daemon به درخواست های API مثل ‘docker run’ گوش می دهد و آبجکت های داکر را مدیریت می کند. با اجرای این دستورات، رجیستری ها که محل ذخیره تصاویر هستند، وارد عمل می شوند که البته علاوه بر دسترسی به تصاویر می توانیم تصاویر داکر خود را نیز در این مخزن ذخیره کنیم. بعد از دسترسی به تصویر، اجرای آن باعث ایجاد کانتینر و محیط ایزوله برای اجرای کامل برنامه کانتینری می شود.

برای دسترسی به داکیومنت کامل داکر و دانلود این پلتفرم می توانید به سایت داکر مراجعه کنید.

نقاط ضعف داکر

نقاط ضعف داکر

مانند هر تکنولوژی دیگر،Docker  نیز معایبی دارد که آشنایی با آنها می تواند در این مسیر به شما کمک کند:

  • سرعت کانتینرها نسبتاً پایین است و به خاطر شبکه های هم پوشان، رابط بین کانتینرها و اشتراکی بودن سیستم عامل میزبان و … با سربار روبرو هستند.
  • ذخیره سازی مداوم داده ها کار بسیار پیچیده ای است و به خاطر طراحی، تمام داده هایی که در داخل کانتینر در جریان هستند با خاموش شدن کانتینر برای همیشه ناپدید می شوند مگر اینکه با روش های موجود مثل Docker Data Volume در جای دیگری ذخیره شوند.
  • رابط گرافیکی داکر به خوبی کار نمی کند و توسعه دهنده برای کار کردن با این پلتفرم باید با نحوه استفاده از دستورات در خط فرمان آشنا باشد. البته، رابط های گرافیکی نیز وجود دارند ولی فعلاً کارایی خوبی ندارند و استفاده از آنها بی معنی است.
  • همه برنامه ها نمی توانند از کانتینرها بهره مند شود و برنامه هایی که به شکل مجموعه ای از میکروسرویس ها طراحی شده اند بیشترین بهره را از این پلتفرم دارند.
  • با این که ایزوله بودن هر کانتینر باعث می شود که کانتینرهای دیگر بدون مجوز لازم نتوانند به داده های یک کانتینر خاص دسترسی پیدا کنند و اختصاصی بودن منابع، هم به حفظ امنیت این پلتفرم کمک می کند اما برای حفظ امنیت اپلیکیشن خود نباید فقط به اقدامات امنیتی داکر اکتفا کنید و استفاده از روش های دیگر برای ارتقا امنیت ضروری است.

 

کلام آخر

امروزه اکثر توسعه دهندگان دیگر متوجه اهمیت داکر شده اند و ترجیح می دهند پروسه توسعه و دیپلوی اپلیکیشن های خود را از طریق این پلتفرم دنبال کنند. کانتینرهایی که به خاطر بهره مندی از از حداقل نیازمندی ها و استفاده اشتراکی از منابع، سرویس های مخصوص به خود را اجرا می کنند باعث استفاده بهینه از منابع و بازدهی بالا می شوند. البته، داکر نقاط ضعفی هم دارد که در صورت لزوم باید اقدامات لازم برای کاهش تاثیر آنها را انجام دهید.

از اینکه تا انتهای مقاله با ما همراه بودید، از شما متشکریم. امیدواریم که مطالعه این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد. در صورت داشتن هرگونه سوال، درخواست و نیاز به راهنمایی، می توانید با ثبت نظر خود، با ما وارد ارتباط شوید تا هر چه زودتر به شما پاسخ دهیم.

سوالات متداول:

ابتدا داکر، Dockerfile که شامل دستورات لازم برای ساخت تصویر است را خوانده و بر اساس آن تصویر را می سازد. سپس، بر اساس این تصویر یک لایه قابل اجرا و نوشتن به اسم کانتینر ایجاد می شود و در بالای لایه های قبلی که فقط قابل خواندن هستند، قرار می گیرد که برای اجرای دستورات آماده است.

مطالب مشابهی که شاید علاقمند باشید

من زهرا پیرجانی دانشجوی رشته نرم افزار هستم. علاقه ای که به یادگیری مطالب جدید دارم باعث شد که انگیزم برای فعالیت در حوزه تولیدمحتوا بیشتر شود. تمام تلاشم این است که با درک کامل موضوع، محتوایی ساده و کامل تهیه کنم که برای همه علاقمندان مفید و کاربردی باشد. یادگیری مطالب جدید و آموزش اونها به بقیه، بهترین کاری هست که می توانم برای رشد خودم و همچنین کمک به رشد علاقمندان به مباحث مورنظر انجام بدم.

دیدگاه های شما

17 مرداد 1402
رضا نورآرا

آفرین هم مختصر بود و هم مفید

    18 مرداد 1402
    المیرا شرقی

    خوشحالیم که براتون مفید بوده.

برای دریافت این مقاله لطفا ایمیلتان را وارد کنید

می توانید مقاله را دانلود کنید یا پرینت بگیرید